Dyskopatia - objawy i leczenie

Dyskopatia jest najczęstszą chorobą układu nerwowego i zajmuje drugie miejsce po przeziębieniach jako przyczyna czasowej niezdolności do pracy. Dyskopatia jest najczęstszą chorobą kręgosłupa, rdzenia kręgowego i korzeni nerwów rdzeniowych. W większości przypadków choroba występuje w wyniku:

• wielokrotnego, często powtarzające się mikrourazu
• wysiłku fizycznego,
• wrodzonego zaburzenia, które sprzyjają uszkodzeniu rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych.

Występuje nierzadko w młodym wieku. Zwykle jest uznawana za "normalny" objaw i objaw zużycia lub "starzenia się" struktur kręgosłupa. Dyskopatia może rozwinąć się na każdym poziomie kręgosłupa, ale najczęściej w odcinku szyjnym oraz dolnych segmentach lędźwiowych.

Jakie są objawy dyskopatii?

Przez przemieszczenia dysków soba chora odczuwa silny ból rozprzestrzeniający się w obszarze chorych korzeni nerwowych, co prowadzi niejednokrotnie do zaburzeń motorycznych i czuciowych. Początek procesu może być związany z urazem, nagłym ruchem lub nietypową pozycją ciała przez dłuższy okres czasu.

W innych przypadkach, na początku proces może być powolny, stopniowy i niezauważony, zwłaszcza na obszarze szyi i objawiać się migrenami szyjnymi, zawrotami głowy, trudnością z utrzymaniem równowagi podczas chodzenia, itp . W niektórych przypadkach prowadzi do ostrych bóli, zwłaszcza w trakcie miesiączkowania. Ataki bólu mogą pogarszać się podczas kaszlu, kichania oraz wysiłku w trakcie wypróżniania, a dzieje się tak ze względu na gwałtowny wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego. Dochodzi do tego sztywność mięśni po stronie kręgosłupa, ograniczona mobilność i krzywizna kręgosłupa – skolioza. Typowymi objawami jest też zmniejszone czucie na powierzchni skóry, mrowienie i osłabienie unerwienia mięśni.

Leczenie dyskopatii

Sposoby leczenia dyskopatii są jednymi z najbardziej spornych pytań współczesnej medycyny. Na przykład przepuklina dyskowa - miejscowy ból w szyi lub w pasie o charakterze tymczasowym i zmiennej długości. Przepuklina może być zdiagnozowana za pomocą różnych metod i być leczona na rozmaite sposoby:

• odpoczynek przez 5-7 dni,
• lek przeciwbólowy,
• masaże,
• rehabilitacja itp.

Leczenie zachowawcze (w domu lub w szpitalu) obejmuje odpoczynek, odpowiedni program aktywności fizycznej, wzmocnienie muskulatury, przyjmowanie leków przeciwbólowych oraz elementy fizjoterapii.

Terapia powinna co najmniej 10-15 dni i mieć intensywność dostosowaną do objawów neurologicznych. W ponad 90% przypadkach taki zestaw zaleceń przynosi zbawienny wpływ. Jeśli w dłuższym okresie powyższe leczenie nie przynosi skutku, należy rozważyć zabieg chirurgiczny.

Masz pytania? Skontaktuj się z nami!

Blog